Tam yedi yıl önce hiç aklımda yokken,bırakın aklımda yokkeni daha bir blog yazısı bile okumamışken,blog diye bir şey duymamışken hatta ve hatta, Naziş ile bilgisayarda gezinirken bak İzmir'de okuldayken bu blogdan faydalanıyordum yemek yaparken derken ,sen de açsana derken,nası bişi ki ben ne yazayım ki derken paat diye açılmıştı bu blog.
Şimdi hep birlikte getirdik bu çocuğu bugünlere. Tam yedi yaşına girdi bugün. Sessiz okuyucularıyla, ilk günden beri birlikte yürüdüğümüz blog arkadaşlarıyla,adsız yorumcularıyla bugüne geldi. Belki bugünün hatırına ses verir sessiz okuyucular, adsızlar ben şuyum der kimbilir,tanış oluruz böylece.
Bu yedi yılda hep yanımda oldunuz,sevinçlerimde,hüzünlerimde...Blog benim hayatımda ki en değerli şeylerden biri...Siz benim okuduğum kitapların,izlediğim filmlerin,pişirdiğim yemeklerin,içtiğim çayların ,kahvelerin,baktığım manzaraların,yaptığım yolculukların ,yaşadığım bu hayatın bir numaralı tanığısınız.
Bugün tanışmamızın,yedinci yıl dönümü... Umarım daha uzun yıllar sürer.Umarım onca sarı lalenin içindeki bu kırmızı LALE,uzun yıllar oradan keyifle size göz kırpmaya devam eder.
Hepinize bin teşekkür,iyiki varsınız.